Συνήθως δεν μπορώ να πω ότι οι Τρίτες ή Παρασκευές και 13 είναι ιδιαίτερα γρουσούζικες μέρες. Ίσως επειδή αυτά είναι προλήψεις και προκαταλήψεις, βγαλμένες από τους ανθρώπους και μόνο. Τα νέα μου έπιπλα τα αγόρασα λοιπόν 2 μέρες πριν. :D
Όλες αυτές τις μέρες ακούω πρωινιάτικα τα παιδία που σχολάνε από τα σχολεία (έχει και κάμποσα η γειτονιά μου, οπότε θέλοντας και μη, με ξυπνάνε τα χαράματα -10 η ώρα- που σχολάνε... Είναι οι πρώτες μέρες ακόμα, γι'αυτό τόσο νωρίς :ρ). Τέσπα. Δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά το ότι τέρμα το σχολειό για μένα. Χιχιχιχι < έβιλ γέλιο.
Οι εγγραφές στα Πανεπιστήμια έχουν ξεκινήσει εδώ και... 3 μέρες, και τα μαθήματα ξεκινούν 29 -στις σχολές που δε θα έχουν κατάληψη, δηλαδή-. Έχω βρει και το πρόγραμμα και τους καθηγητές και τα πάντα, σαν καλό πρωτάκι.
Τέσπα, επειδή ΠΑΛΙ ξέφυγα, ο κύριος λόγος που ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση -μία από τις τελευταιες που γράφω στην Αθήνα- είναι ότι ήθελα να πω τον πόνο μου. Πάω λοιπόν σαν κυρία να αγοράσω τα έπιπλά μου και μετά τα αξεσουάρ, τα απαραίτητα για κάθε σπίτι, και διαπίστωσα ότι ακόμα και για τα πιάτα έπρεπε να κάνω αγώνα να προλάβω κάνα καλό χρώμα. Λιγότερο από μια βδομάδα πριν που είχα πάει για window-shopping ξανά στο ίδιο κατάστημα είχα δει πολλα μωβ και πράσινα. Και για μαντέψτε ποιο χρώμα προτιμάω από το background του blog... Μέσα πέσατε :ρ ΜΩΒ!
Πάω λοιπόν, καλή ώρα παρόλο που Τρίτη και 13, και έτρεχα σαν το μανιακό πέρα δώθε να βρω ίδιες ή παρόμοιες μωβ αποχρώσεις (μην το κάνουμε και τσίρκο το σπιτάκι :ρ). Τελικώς έκανα κάτι συνδυασμούς και τα κατάφερα.
Και για να περάσω και στην πολυαγαπημένη ψυχολογία για την οποία έκανα τόσο κόπο με το διάβασμα και, μετά τα αποτελέσματα, με το ψάξιμο για (το) σπίτι, το θέμα είναι ότι προφανώς στο ίδιο κατάστημα είχαν αποφασίσει να ψωνίσουν και πολλοί άλλοι φοιτητές. Εκτός του ότι το διαπίστωσα, ήταν ολοφάνερο και από την ξαφνική έλλειψη του μωβ. Το συγκεκριμένο είναι το χρώμα που συμβολίζει την παιδικότητα, την αθωώτητα ενός προσώπου που αρνείται να μεγαλώσει και παραμένει στην παιδική πραγματικότητα. Δηλαδή χαρακτηριστικά που, αναπόφευκτα χαρακτηρίζουν μεγάλη μάζα των φοιτητών, η οποία δεν έχει βγει ακόμα στο σκληρό χώρο της εργασίας και της επαγγελματικής απασχόλησης και η οποία δεν έχει φάει ακόμα τα χαστούκια που θα την επαναφέρουν στην -σκληρή- πραγματικότητα.
Την ερμηνεία φυσικά την έχω βρει καλύτερα διατυπωμένη, αλλά τώρα όλα τα βιβλία ψυχολογίας μου δε βρίσκονται κοντά μου, ενώ στο ίντερνετ μπορεί να το ψάξει όποιος ενδιαφέρεται για μια εμπεριστατωμενη άποψη επί του θέματος.
xcx
Όλες αυτές τις μέρες ακούω πρωινιάτικα τα παιδία που σχολάνε από τα σχολεία (έχει και κάμποσα η γειτονιά μου, οπότε θέλοντας και μη, με ξυπνάνε τα χαράματα -10 η ώρα- που σχολάνε... Είναι οι πρώτες μέρες ακόμα, γι'αυτό τόσο νωρίς :ρ). Τέσπα. Δεν είναι αυτό το θέμα μας, αλλά το ότι τέρμα το σχολειό για μένα. Χιχιχιχι < έβιλ γέλιο.
Οι εγγραφές στα Πανεπιστήμια έχουν ξεκινήσει εδώ και... 3 μέρες, και τα μαθήματα ξεκινούν 29 -στις σχολές που δε θα έχουν κατάληψη, δηλαδή-. Έχω βρει και το πρόγραμμα και τους καθηγητές και τα πάντα, σαν καλό πρωτάκι.
Τέσπα, επειδή ΠΑΛΙ ξέφυγα, ο κύριος λόγος που ξεκίνησα αυτή την ανάρτηση -μία από τις τελευταιες που γράφω στην Αθήνα- είναι ότι ήθελα να πω τον πόνο μου. Πάω λοιπόν σαν κυρία να αγοράσω τα έπιπλά μου και μετά τα αξεσουάρ, τα απαραίτητα για κάθε σπίτι, και διαπίστωσα ότι ακόμα και για τα πιάτα έπρεπε να κάνω αγώνα να προλάβω κάνα καλό χρώμα. Λιγότερο από μια βδομάδα πριν που είχα πάει για window-shopping ξανά στο ίδιο κατάστημα είχα δει πολλα μωβ και πράσινα. Και για μαντέψτε ποιο χρώμα προτιμάω από το background του blog... Μέσα πέσατε :ρ ΜΩΒ!
Πάω λοιπόν, καλή ώρα παρόλο που Τρίτη και 13, και έτρεχα σαν το μανιακό πέρα δώθε να βρω ίδιες ή παρόμοιες μωβ αποχρώσεις (μην το κάνουμε και τσίρκο το σπιτάκι :ρ). Τελικώς έκανα κάτι συνδυασμούς και τα κατάφερα.
Και για να περάσω και στην πολυαγαπημένη ψυχολογία για την οποία έκανα τόσο κόπο με το διάβασμα και, μετά τα αποτελέσματα, με το ψάξιμο για (το) σπίτι, το θέμα είναι ότι προφανώς στο ίδιο κατάστημα είχαν αποφασίσει να ψωνίσουν και πολλοί άλλοι φοιτητές. Εκτός του ότι το διαπίστωσα, ήταν ολοφάνερο και από την ξαφνική έλλειψη του μωβ. Το συγκεκριμένο είναι το χρώμα που συμβολίζει την παιδικότητα, την αθωώτητα ενός προσώπου που αρνείται να μεγαλώσει και παραμένει στην παιδική πραγματικότητα. Δηλαδή χαρακτηριστικά που, αναπόφευκτα χαρακτηρίζουν μεγάλη μάζα των φοιτητών, η οποία δεν έχει βγει ακόμα στο σκληρό χώρο της εργασίας και της επαγγελματικής απασχόλησης και η οποία δεν έχει φάει ακόμα τα χαστούκια που θα την επαναφέρουν στην -σκληρή- πραγματικότητα.
Την ερμηνεία φυσικά την έχω βρει καλύτερα διατυπωμένη, αλλά τώρα όλα τα βιβλία ψυχολογίας μου δε βρίσκονται κοντά μου, ενώ στο ίντερνετ μπορεί να το ψάξει όποιος ενδιαφέρεται για μια εμπεριστατωμενη άποψη επί του θέματος.
xcx
No comments:
Post a Comment